Edward Stachura-strona główna

Krótko o Stachurze...

Edward Jerzy Stachura urodził się 18 VIII 1937 roku, w Pont-de-Cheruy, Departament Isere, we Francji. Był drugim dzieckiem małżeństwa Stanisława i Jadwigi Stachurów.

Dzieciństwo i francuskie lata chłopięce Edwarda Stachury upłynęły w otoczeniu różnojęzycznej mieszaniny emigrantów, zamieszkujących ten sam, co Stachurowie wielki budynek, pamiętający ponoć jeszcze czasy Napoleona.

"Na emigracji, gdzie urodziło się wielu ludzi, między innymi i ja, mieszkaliśmy w specjalnej kolonii dla cudzoziemców, w takiej wielkiej kamienicy-babel, gdzie prócz Polaków, którzy wodzili rej, pełno było Greków, Albańczyków, Armeńczyków, Włochów, Arabów i innych przedstawicieli narodów" pisze Sted w "Całej jaskrawości".

Po wojnie, w 1948 roku wrócił do Polski, gdzie ukończył filologię romańską na Uniwersytecie Warszawskim (wcześniej studiował na KUL-u).

Za prasowy debiut Stachury krytycy (np. Krzysztof Rutkowski) przyjęli druk dwóch wierszy: "Metamorfoza", "Odnalazły się marzenia" w gdańskim dwutygodniku społeczno-kulturalnym "Uwaga" (nr 6/1957). Wiersze te ukazały się w kolumnie: "Młoda poezja Gdańska"- Sted występuje tu jako członek grupy poetyckiej "Kontrasty".

Napisał zbiory poetyckie: "Dużo ognia", "Po ogrodzie hula wiatr", "Przystępuję do ciebie", "Piosenki";tomy opowiadań: "Jeden dzień", "Falując na wietrze", "Opowiadania"; powieści: "Siekierezada albo zima leśnych ludzi", "Cała jaskrawość", "Się"; eseje: "Wszystko jest poezją" oraz "Fabula rasa. Rzecz o egoizmie". Tłumaczył literaturę hiszpańską i francuską.

Edward Stachura zmarł śmiercią samobójczą 24 lipca 1979 w Warszawie. W pokoju zmarłego, na stole leżał rękopis wiersza: "List do pozostałych", zaczynający się od słów: Umieram...

[więcej...]